BRANCURA

Fala a musa dos píncaros

Dice ela:

- Baixarei ós vales,

quero ver as cerdeiras

coa airosa pompa das froriñas brancas,

mimos da primavera…

E indócil xenio da montaña altiva,

arrogante, contesta:

- Nin armiños, nin frores, nin escumas;

si fala Dios lles dera

ós seixos albos da fragosa encosta,

e á mística azucena,

acordes, oh insensata, gritariam:

brancura a das folerpas!

A. Noriega Varela

in Do Ermo